کد مطلب:329978 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:158

شیون هنگام ورود به مدینه
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

در روایت دیگر آمده : حضرت زینب (س ) در میان كاروان ، به خواهران و كودكان سفر كرده ، رو كرد و فرمود: ((از هودجها پیاده شوید كه اینك روضه منوره جدم رسول خدا (ص ) نمایان است .))

آن گاه آهی كشید كه نزدیك بود روح از بدنش خارج گردد. جمعیت بسیار از هر سو هجوم آوردند، زینب (س ) با ذكر وقایع جانسوز كربلا، می گریست و همه حاضران صدا به گریه بلند كردند به طوری كه گویا قیامت بر پا شده است .

زینب (س ) خطاب به براردش حسین (ع ) می گفت : ((برادرم حسین جان ! (اشاره به قبرها) جدت و مادرت و برادرت و بستگانت هستند كه در انتظار قدوم تو به سر می برند، ای نور چشمم ، تو شهید شدی و اندوه طولانی برای ما به ارث گذاشتی ، ای كاش مرده و فراموش شده بودم و ذكری از من نبود.))

سپس زینب (س ) خطاب به شهر مدینه كرد و فرمود: ((ای مدینه ! جدم كجا رفت آن روزی كه همراه مردان و جوانان ، با شادی از تو بیرون رفتیم ؟ ولی امروز با اندوه و حزن و با بار سنگین حوادث تلخ و پر از رنج ، بر تو وارد شدیم ، مردان و پسران ما از ما جدا شدند پراكنده شدیم ،))

سپس كنار قبر رسول خدا (ص ) آمد و گفت : ((ای جد بزرگوار ای رسول خدا! من خبر در گذشت برادرم حسین را برای تو آورده ام .))(171)

171-رياحين الشريعه ج 3 ص 204.